1.1 Zmiana procedur oceny i wyboru operacji oraz procedur wyboru i oceny grantobiorców w ramach projektów grantowych.

Wszelkie zmiany dotyczące procedur wyboru i oceny nie wymagają zmiany umowy ramowej, jednak powodują konieczność każdorazowego poinformowania oraz uzgodnienia z właściwym Zarządem Województwa (§ 10 ust. 6 i 7 umowy ramowej), przy czym zmiany proponowane przez LGD nie mogą stać w sprzeczności z warunkami, o których mowa w § 10 ust. 3 umowy ramowej, m.in. wpływać na zmniejszenie liczby punktów otrzymanych przez LGD w poszczególnych kryteriach w ramach oceny LSR.

Spółki z o. o. będąc osobami prawnymi są podmiotami, które mogą ubiegać się o pomoc w ramach poddziałania 19.2 (zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 24 września 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020 (Dz.U. poz. 1570), zwanego dalej „rozporządzeniem LSR”), w tym także w ramach rozwijania działalności gospodarczej, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 2 lit. c rozporządzenia LSR. Należy jednak pamiętać, że podmiot taki musi spełniać warunki określone w § 7 rozporządzenia LSR, w tym warunek dotyczący wykonywania działalności gospodarczej (§ 7 ust. 1 pkt 1).

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 i 3 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 24 września 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020 (Dz.U. poz. 1570), o pomoc w ramach zakresu rozwijania działalności gospodarczej może ubiegać się podmiot będący osobą prawną, z wyłączeniem województwa, jeżeli siedziba tej osoby lub jej oddziału znajduje się na obszarze wiejskim objętym lokalną strategią rozwoju (LSR), albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której ustawa przyznaje zdolność prawną, jeżeli siedziba tej jednostki lub jej oddziału znajduje się na obszarze wiejskim objętym LSR. Jednocześnie, zgodnie z § 3 ust. 3 rozporządzenia, w przypadku podmiotu wykonującego działalność gospodarczą, do której stosuje się przepisy ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, warunkiem przyznania pomocy jest prowadzenie przez ten podmiot mikroprzedsiębiorstwa albo małego przedsiębiorstwa (w rozumieniu przepisów rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu). Ponadto, rozporządzenie określa dodatkowe warunki jakie wnioskodawca musi spełnić, aby otrzymać pomoc w ramach poszczególnych zakresów. W zakresie rozwijania działalności gospodarczej pomoc na operację jest przyznawana m.in. jeżeli podmiot ubiegający się o jej przyznanie wykonuje działalność gospodarczą, do której stosuje się przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (§ 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia). Jasnym jest zatem, że podmioty, które nie prowadzą działalności gospodarczej oraz te które działalność gospodarczą prowadzą, ale nie mają do niej zastosowania przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r. poz. 584 z późn. zm.), są wyłączone z możliwości ubiegania się o wsparcie w zakresie określonym jako „rozwijanie działalności gospodarczej”. Art. 3 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej w wyliczeniu rodzajów działalności do której nie stosuje się przepisów tej ustawy nie zawiera odniesień do działalności prowadzonej przez kościelne osoby prawne.
Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą w dniu złożenia wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej albo po uzyskaniu wpisu do rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym. Zgodnie z przywołanymi przepisami, wpis do rejestru przedsiębiorców w KRS nie stanowi cechy konstytucyjnej pojęcia „przedsiębiorca”. W wyroku z dnia 19 marca 2014 r. sygn. Akt I C SK 364/13, Sąd Najwyższy zauważył, że „w orzecznictwie tak Sądu Najwyższego, jak i sądów administracyjnych oraz powszechnych konsekwentnie od wielu lat wyrażany jest pogląd, że stosowany wpis nie jest warunkiem niezbędnym dla uzyskania statusu przedsiębiorcy, gdyż decyduje o tym jedynie faktyczne podjęcie i wykonywanie działalności gospodarczej (art. 4 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej). Zgłoszenie i wpis do ewidencji działalności gospodarczej stanowi tylko podstawę rozpoczęcia działalności gospodarczej w rozumieniu jej legitymizacji i nie jest zdarzeniem ani czynnością utożsamianą z podjęciem takiej działalności”. W świetle powyższego oraz mając na uwadze, że kościelne osoby prawne posiadają osobowość prawną, a z przepisów ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1169 oraz z 2014 r. poz. 498) wynika, że mogą one prowadzić działalność gospodarczą – kościelną osobę prawną należy traktować jako przedsiębiorcę, jeżeli wykonuje działalność gospodarczą. Należy przy tym zaznaczyć, że wpis do rejestru przedsiębiorców jako przesłanka dopuszczalności podjęcia i wykonywania działalności gospodarczej nie ma charakteru bezwzględnego. Przepisy nie wymagają rejestracji kościelnych osób prawnych w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego. Katalog podmiotów wpisywanych do rejestru przedsiębiorców w KRS zawarty w art. 36 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. z 2013 r. poz. 1203 z późn. zm.) jest konsekwencją obowiązku rejestrowego nałożonego na te podmioty przez ustawy materialne. Takiego obowiązku nie przewiduje ustawa o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej w odniesieniu do kościelnych osób prawnych prowadzących działalność gospodarczą. Podobnie, np. uczelnie w rozumieniu Prawa o szkolnictwie wyższym, nie podlegają wpisowi do rejestru przedsiębiorców, a mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą, o ile statut tych osób prawnych wyraźnie tak stanowi.
W przedmiotowej sprawie należy ponadto zwrócić uwagę na konieczność spełnienia przez wnioskodawcę podstawowego, cytowanego na wstępie (§ 3 ust. 1 pkt 2 i 3 rozporządzenia), warunku umożliwiającego ubieganie się o przyznanie pomocy w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność”. Z informacji zawartych w opisie stanu faktycznego wynika, że przedmiotowa kościelna jednostka organizacyjna nie posiada osobowości prawnej (nie jest kościelną osobą prawną), a więc nie spełnia warunku wskazanego w § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia. Z opisu stanu faktycznego oraz załączonych dokumentów nie wynika jednocześnie, czy spełnia warunek określony w § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia, tj. jest jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której ustawa przyznaje zdolność prawną.

Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 24 września 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020 (Dz.U. poz. 1570) nie wprowadza literalnych ograniczeń w zakresie możliwości ubiegania się przez osobę fizyczną o pomoc w zakresie innym niż „podejmowanie działalności gospodarczej”, natomiast ze specyfiki poszczególnych zakresów może wynikać takie ograniczenie (np. zakres „budowa lub przebudowa publicznych dróg gminnych lub powiatowych”). Obowiązujące przepisy regulujące zasady wsparcia rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020 oraz regulujące kwestię rozwoju lokalnego z udziałem lokalnej społeczności nie wprowadzają ograniczenia w zakresie określenia w LSR grupy podmiotów do których kierowana będzie pomoc ze środków LSR. Niemniej jednak należy pamiętać, że każde ograniczenie w takim zakresie musi wynikać ze specyfiki obszaru i być poprzedzone gruntowną analizą. Wydaje się przy tym, że najlepszym rozwiązaniem byłoby odzwierciedlenie tego typu ograniczenia w lokalnych kryteriach wyboru.

Zgodnie z art. 34 ust. 3 lit. b rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiającego wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiającego przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylającego rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 (Dz. Urz. UE L 347 z 20.12.2013, str. 320, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 1303/2013”, zadania LGD obejmują opracowanie niedyskryminującej i przejrzystej procedury wyboru oraz obiektywnych kryteriów wyboru operacji, które pozwalają uniknąć konfliktów interesów, gwarantują, że co najmniej 50 % głosów w decyzjach dotyczących wyboru pochodzi od partnerów niebędących instytucjami publicznymi i umożliwiają wybór w drodze procedury pisemnej. Jednocześnie, zgodnie z art. 17 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o rozwoju lokalnym z udziałem lokalnej społeczności (Dz.U. poz. 378), zwanej dalej „ustawą RLKS”, wsparcie, o którym mowa w art. 35 ust. 1 lit. b rozporządzenia nr 1303/2013 (w tym w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020), nie przysługuje, jeżeli podczas dokonywania wyboru operacji nie zastosowano określonej w LSR procedury zapewniającej bezstronność członków rady. Należy także zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 4 ust. 3 pkt 4 ustawy RLKS, organem do którego właściwości należy wybór operacji w rozumieniu art. 2 pkt 9 rozporządzenia nr 1303/2013 może być zarząd LGD, jeżeli w statucie LGD przewidziano, że zadania te należą do właściwości zarządu. Wówczas, zgodnie z art. 4 ust. 7 ustawy RLKS, art. 17 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy RLKS stosuje się odpowiednio do zarządu LGD.

Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 24 września 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020 (Dz.U. poz. 1570 oraz z 2016 r. poz. 1390), pomoc na operację w zakresie „podejmowania działalności gospodarczej” jest przyznawana jeżeli operacja zakłada podjęcie we własnym imieniu działalności gospodarczej, do której stosuje się przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, i jej wykonywanie do dnia, w którym upłynie 2 lata od dnia wypłaty płatności końcowej, oraz:
a) zgłoszenie podmiotu ubiegającego się o przyznanie pomocy do ubezpieczenia emerytalnego, ubezpieczeń rentowych i ubezpieczenia wypadkowego na podstawie przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych z tytułu wykonywania tej działalności i podleganie tym ubezpieczeniom do dnia, w którym upłynie 2 lata od dnia wypłaty płatności końcowej, lub
b) utworzenie co najmniej jednego miejsca pracy w przeliczeniu na pełne etaty średnioroczne, gdy jest to uzasadnione zakresem realizacji operacji, zatrudnienie osoby, dla której zostanie utworzone to miejsce pracy, na podstawie umowy o pracę, a także utrzymanie utworzonych miejsc pracy do dnia, w którym upłynie 2 lata od dnia wypłaty płatności końcowej.
Rozporządzenie LSR nie wprowadza ograniczeń w zakresie możliwości skorzystania przez osoby podejmujące działalność gospodarczą z opłacania składek na ubezpieczenie społeczne w mniejszej wysokości.

Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 1 lit a) rozporządzenia - pomoc na operacje w zakresie podejmowania działalności gospodarczej jest przyznawana, m.in. jeżeli podmiot ubiegający się o jej przyznanie w okresie 2 lat poprzedzających dzień złożenia wniosku o przyznanie tej pomocy nie wykonywał działalności gospodarczej, do której stosuje się przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, w szczególności nie był wpisany do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarcze - i nie została mu dotychczas przyznana pomoc na operację w tym zakresie.
Wobec tego, podmiotowi, który będzie ubiegał się o wsparcie na podejmowanie działalności gospodarczej - pomoc może być przyznana tylko raz w okresie realizacji PROW na lata 2014-2020.
Jednocześnie, jeśli podmiot ubiegający się o przyznanie pomocy w ostatnich dwóch latach poprzedzających złożenie wniosku uzyskał pomoc na podjęcie działalności gospodarczej - nie będzie możliwe przyznanie premii.

Zgodnie z § 3 ust1 pkt 1 rozporządzenia MRiRW z dnia 24 września 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach poddziałania „wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność”, o pomoc może ubiegać się podmiot będący osobą fizyczną jeżeli:

1. jest obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej,
2. jest pełnoletni,
3. ma miejsce zamieszkania na obszarze wiejskim objętym LSR- w przypadku gdy osoba fizyczna nie wykonuje działalności gospodarczej, do której stosuje się przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2015.poz.584 z późń.zm.)
4. miejsce oznaczone adresem, pod którym wykonuje działalność gospodarczą, wpisanym do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, znajduje się na obszarze wiejskim objętym LSR- w przypadku, gdy osoba fizyczna wykonuje działalność gospodarczą, do której stosuje się przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2015.poz.584 z późń.zm.)

Reasumując osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą zgodnie z ustawą o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2015 poz.584 z późń.zm) może ubiegać się o pomoc na rozwój działalności gospodarczej w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” pod warunkiem, że miejsce wykonywania tej działalności znajduje się na obszarze wiejskim objętym LSR.

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność", objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na łata 2014-2020, pomoc na rozwój działalności gospodarczej jest przyznawana osobom prawnym (jeżeli siedziba tej osoby lub jej oddział znajduje się na obszarze wiejskim objętym LSR) albo jednostkom organizacyjnym nieposiadającym osobowości prawnej, której ustawa przyznaje zdolność prawną (jeżeli siedziba tej jednostki lub jej oddziału znajduje się na obszarze wiejskim objętym LSR). W praktyce oznacza to, że o pomoc w ramach rozwijania działalności gospodarczej mogą ubiegać się: spółki prawa cywilnego oraz spółki prawa handlowego. Szczegóły dotyczące przyznania pomocy w/w podmiotom zostały opisane w w/w rozporządzeniu oraz Instrukcji wypełniania wniosku o przyznanie pomocy.

Zgodnie z § 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 24 września 2015r., w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy w ramach poddziałania „ Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-20120, pomoc jest przyznawana na operacje dotyczące tworzenia lub rozwoju inkubatorów przetwórstwa lokalnego produktów rolnych, podmiotom będącym przedsiębiorstwami spożywczymi w rozumieniu art. 3 pkt 2 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds.. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. Urz. WE L 31 z 01.02.2002, str. 1, z poźn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne rozdz. 15, t. 6, str. 463, z późn. Zm.), w których jest wykonywana działalność w zakresie produkcji, przetwarzania lub dystrybucji żywności pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego lub wprowadzania tej żywności na rynek, przy czym podstawą działalności wykonywanej w tym inkubatorze jest przetwarzanie żywności.
Podmioty, które mogą ubiegać się o przyznanie pomocy m. in. na operacje dotyczące tworzenia inkubatorów przetwórstwa lokalnego zostały określone w § 3 w/w rozporządzenia.
Z analizy przesłanych informacji wynika, iż Centrum Integracji Społecznej nie jest podmiotem uprawnionym do składania wniosków o przyznanie pomocy.
Warunek ten byłby spełniony w przypadku, kiedy Wnioskodawcą byłaby Gmina.
Jednocześnie należy wziąć pod uwagę, iż wykonanie zakresu rzeczowego operacji musi uwzględniać spełnienie innych wymagań wynikających z przepisów prawa powszechnie obowiązującego.

Samorządowy zakład budżetowy jest wyodrębnioną jednostką organizacyjną utworzoną przez organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego, której przepisy nie nadają zdolności prawnej, w związku z czym działają w imieniu i na rachunek jednostki, która ją powołała. Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż beneficjentem pomocy nie będzie samorządowy zakład budżetowy lecz ewentualnie jednostka samorządu terytorialnego, która go powołała. Jednakże zgodnie z § 3 ust. 3 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 24 września 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020, w przypadku, gdy podmiot ubiegający się o przyznanie pomocy wykonuje działalność gospodarczą, do której stosuje się przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, pomoc jest przyznawana, jeżeli podmiot ten prowadzi mikroprzedsiębiorstwo albo małe przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014.
W przypadku gdy jednostka samorządu terytorialnego prowadzi działalność gospodarczą, również przez założone zakłady budżetowe i występuje w imieniu zakładu budżetowego należy traktować ją jako przedsiębiorcę w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej w zakresie w/w. działalności. Jednostki samorządu terytorialnego prowadzące działalność gospodarczą nie można zakwalifikować do kategorii MŚP w rozumieniu Załącznika nr 1 do Rozporządzenia 651/2014, tym samym nie mogą być beneficjentami pomocy udzielonej na podstawie ww. rozporządzenia

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 24 września 2015r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 (Dz. U. z 2015 r, poz. 1570 z późn. zm) pomoc przysługuje podmiotowi spełniającemu warunki określone w § 3 rozporządzenia i któremu został nadany numer identyfikacyjny w trybie przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności. Dodatkowa w przypadku, gdy operacja będzie realizowana w ramach wykonywania działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej, warunki określone w § 3 ust. 1 rozporządzenia powinny być spełnione przez wszystkich wspólników tej spółki.
Analogicznie należy interpretować przepisy rozporządzenia w § 7 ust. 1 pkt 1, gdzie warunkiem ubiegania się o wsparcie przez podmiot ubiegający się jej przyznanie jest wykonywanie w okresie 3 lat poprzedzających dzień złożenia wniosku o przyznanie pomocy łącznie przez co najmniej przez 365 dni działalności gospodarczej, do której stosuje się przepisy ustaw)' z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej oraz wykonywanie tej działalności w dniu złożenia wniosku. Jeśli każdy ze wspólników spółki spełni powyższe kryterium, to spółka cywilna będzie mogła występować w roli wnioskodawcy i ubiegać się o przyznanie pomocy w ramach inicjatywy LEADER poddziałanie 19.2 - Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność, w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.

Szczegółowe warunki przyznawania i wypłaty pomocy w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanej przez społeczność" w tym warunki, jakie muszą spełnić podmioty ubiegające się o przyznanie pomocy w ramach tego poddziałania zostały określone w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 24 września 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach poddziałania „Wsparcie na wa operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność" o Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt. 1 rozporządzenia o pomoc może ubiegać się podmiot będący osobą fizyczną, jeżeli:

1. jest obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej;
2. jest pełnoletnia;
3. ma miejsce zamieszkania na obszarze wiejskim objętym LSR - w przypadku gdy osoba fizyczna nie wykonuje działalności gospodarczej, do której stosuje się przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej,
4. miejsce oznaczone adresem, pod którym wykonuje działalność gospodarczą, wpisane do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, znajduje się na obszarze wiejskim objętym LSR-w przypadku gdy osoba fizyczna wykonuje działalność gospodarczą, do której stosuje się przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej.

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z § 3 ust. 6 rozporządzenia, w zakresie podejmowania działalności gospodarczej, o pomoc może się ubiegać podmiot spełniający warunki określone w § 3 ust. 1 pkt. 1 lit. a-c rozporządzenia.
Bez względu na powyższe podkreślenia wymaga, że zgodnie z przepisami określonymi w ustawie z dnia 20 lutego 2015 r. o rozwoju lokalnym z udziałem społeczności (Dz. U. z 2015 r. poz. poz. 378) i umowie ramowej, LGD dokonuje oceny operacji zgodnie z właściwymi procedurami. Opracowanie niedyskryminujących i przejrzystych procedur wyboru oraz obiektywnych kryteriów wyboru operacji pozwala uniknąć konfliktów interesów, W związku z przepisami rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 każda LGD w procedurach zobowiązana zapewnić pisemne deklaracje i oświadczenia dla członków organu decyzyjnego o zachowaniu bezstronności, mające na celu zagwarantowanie prawidłowości operacji. Wyłączenia powinny dotyczyć co najmniej tych przypadków, w których członek/reprezentant członka organu decyzyjnego jest wnioskodawcą, reprezentuje wnioskodawcę, i zachodzi pomiędzy nim a wnioskodawcą stosunek bezpośredniej podległości służbowej, jest z nim spokrewniony, lub jest osobą fizyczną reprezentującą przedsiębiorstwo powiązane z przedsiębiorstwem reprezentowanym przez wnioskodawcę
Reasumując w pierwszej kolejności należy wskazać, że przepisy prawa nie wykluczają możliwości ubiegania się o przyznanie pomocy w ramach poddziałania ,,Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanej przez społeczność" przez osoby pełniące funkcje w organach LGD lub będących pracownikami LGD, przy czym w tej sytuacji członek organu decyzyjnego nie powinien brać udziału w ocenie operacji, której jest wnioskodawcą. Niemniej jednak ubieganie się o pomoc przez te osoby może prowadzić do niekorzystnego odbioru LGD przez społeczność lokalną i sama realizacja LSR może być nieskuteczna i nieefektywna z powodu braku społecznej akceptacji dla działań takiej LGD.

Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 1 lit a) rozporządzenia pomoc na operacje w zakresie podejmowania działalności gospodarczej jest przyznawana, jeżeli podmiot ubiegający się o jej przyznanie w okresie dwóch lat poprzedzających dzień złożenia wniosku o przyznanie pomocy nie wykonywał działalności gospodarczej, do której stosuje się przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej i nie została mu dotychczas przyznana pomoc na operację w tym zakresie.
Przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą.
Wspólnik spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu ww. ustawy, nie jest więc podmiotowo wykluczony z możliwości ubiegania się o przyznanie pomocy na operacje w zakresie podejmowanie działalności gospodarczej.

Zgodnie z § 7 ust. 1 rozporządzenia - pomoc na operację w zakresie rozwijania działalności gospodarczej przyznawana jest, jeżeli podmiot ubiegający się o jej przyznanie w okresie 3 lat poprzedzających dzień złożenia wniosku o przyznanie pomocy wykonywał łącznie przez co najmniej 365 dni działalność gospodarczą, do której stosuje się przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej oraz nadal tę działalność wykonuje.
Oznacza to, że na etapie składania wniosku o przyznanie pomocy podmiot ubiegający się o jej przyznanie będzie musiał wykazać, że prowadził działalność gospodarczą w ww. okresie oraz nadal ja wykonuje.
Dodatkowo, w przypadku podmiotu jakim jest fundacja, możliwość prowadzenia działalności gospodarczej musi zostać przewidziana w jej statucie. Ponadto, zgodnie z art. 50 ustawy z dnia 10 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. 2007 r. Nr 168 poz. 1186), w przypadku podjęcia przez fundację działalności gospodarczej, jest ona zobowiązana dokonać wpisu do rejestru przedsiębiorców w KRS. Jeśli Fundacja prowadzi działalność gospodarczą i będzie ubiegać się o wsparcie na jej rozwijanie - intensywność pomocy może wynosić maksymalnie do 70% kosztów kwalifikowalnych operacji.

Zgodnie z § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia MRiRW z dnia 24 września 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” operacja w ramach zakresu „rozwój działalności gospodarczej” przyznawana jest, jeżeli podmiot ubiegający się o jej przyznanie wykonuje działalność gospodarczą, do której stosuje się przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. Mając na uwadze powyższe, wnioskodawca który nie jest zarejestrowany w Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej nie może ubiegać się o wsparcie w ramach działania 19.2.

Zgodnie z § 3 ust. 3 ww. rozporządzenia, w przypadku gdy podmiot ubiegający się o przyznanie pomocy wykonuje działalność gospodarczą, do której stosuje się przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, pomoc jest przyznawana, jeżeli podmiot ten prowadzi mikroprzedsiębiorstwo albo małe przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz. Urz. UE L 187 z 26.06.2014, str. 1).

Instytucje kultury, o których mowa w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 406), które z chwilą wpisu do rejestru uzyskują odrębną od samorządu osobowość prawną, mogą ubiegać się o przyznanie pomocy, o ile spełniają warunek, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 24 września 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020 (Dz.U. poz. 1570), zwanym dalej „rozporządzeniem LSR”. Niemniej jednak, należy zauważyć, iż podmiot ubiegający się o przyznanie pomocy powinien dokonać analizy przepisów, w oparciu o które funkcjonuje, aby stwierdzić, czy nie zawierają one ograniczeń uniemożliwiających utworzenie lub rozwój inkubatora przetwórstwa lokalnego produktów rolnych (przedsiębiorstwa spożywczego w rozumieniu art. 3 pkt 2 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady- w którym jest wykonywana działalność w zakresie produkcji, przetwarzania lub dystrybucji żywności pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego lub wprowadzania tej żywności na rynek, przy czym podstawą działalności wykonywanej w tym inkubatorze jest przetwarzanie żywności (§ 2 ust. 1 pkt 2 lit. b rozporządzenia LSR)).
Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że podstawową cechą funkcjonowania inkubatora przetwórstwa lokalnego jest założenie, iż z jego infrastruktury korzystają podmioty odrębne (właściciel inkubatora musi tak dostosować zakład, by mógł być w sposób legalny udostępniany lokalnym producentom chcącym przetwarzać posiadane produkty rolne). Dlatego też zgodnie z § 6 pkt 2 rozporządzenia LSR, tego typu wsparcie jest przyznawane m.in. w przypadku, gdy operacja zakłada korzystanie z infrastruktury inkubatora przetwórstwa lokalnego przez podmioty inne niż ubiegający się o przyznanie pomocy.

Kwestię podmiotów mogących ubiegać się o pomoc w ramach poddziałania 19.2 objętego PROW na lata 2014-2020, warunki udzielenia tej pomocy oraz jej wysokość regulują zapisy § 3, §4, §6, §8 i § 15 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 24 września 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność" objętego PROW na lata 2014-2020 (Dz. U. z 2015 r. poz. 1570). Inkubator przetwórstwa lokalnego należy traktować, jako indywidualny podmiot gospodarczy, który jest zobligowany do stosowania obowiązujących przepisów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, sanitarno-
epidemiologicznych oraz innych związanych z rodzajem wykonywanej działalności.
Ponadto, należy mieć na uwadze, że tworzenie i rozwój inkubatorów przetwórstwa lokalnego musi być zgodny z Lokalną Strategią Rozwoju i realizować cele określone w LSR.
Dodatkowe informacje na temat inkubatorów można uzyskać m.in. w dokumencie „Inkubatory przetwórstwa lokalnego (inkubatory kuchenne)", zamieszczonym na stronie internetowej Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi www.minrol.gov.pl w zakładce Program Rozwoju Obszarów Wiejskich 2014-2020/Rozwój Lokalny Kierowany przez Społeczność (RLKS)

Zgodnie z § 7 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 24 września 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020 (Dz.U. poz. 1570), pomoc na operację w zakresie rozwijania działalności gospodarczej jest przyznawana, jeżeli podmiotowi ubiegającemu się o jej przyznanie nie została dotychczas przyznana pomoc na operację w zakresie podejmowania działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ww. rozporządzenia albo upłynęły co najmniej 2 lata od dnia przyznania podmiotowi takiej pomocy.

Zgodnie z § 5 pkt 1 lit. b rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 24 września 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020 (Dz.U. poz. 1570), wymagane jest, aby podmiot ubiegający się o przyznanie pomocy w zakresie podejmowania działalności gospodarczej przed złożeniem wniosku o przyznanie pomocy nie wykonywał działalności gospodarczej, do której stosuje się przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. Określony w powyższym przepisie dzień stanowiący punkt odniesienia do obliczenia okresu nie wykonywania tej działalności został wskazany jako moment bazowy dla podmiotu dokonującego weryfikacji ww. warunku. Nie oznacza to jednak, że podjęcie działalności gospodarczej może nastąpić od dnia złożenia wniosku o przyznanie pomocy. Z istoty zakresu, jakim jest podejmowanie działalności gospodarczej wynika, iż podjęcie działalności gospodarczej powinno nastąpić po zawarciu umowy o przyznanie pomocy, bowiem w wyniku przyznania pomocy nastąpi utworzenie nowego podmiotu podejmującego działalność gospodarczą. Dopuszczenie innej możliwości oznaczałoby w praktyce, że pomoc zostanie przyznana nie na podjęcie działalności gospodarczej lecz na rozwój już istniejącego podmiotu.

Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 24 września 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020 (Dz.U. poz. 1570) nie wprowadza ograniczeń w zakresie wcześniejszego uzyskania wsparcia na podjęcie działalności gospodarczej ze środków innych niż PROW 2014-2020. Ograniczenie wskazane w § 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia LSR dotyczy wyłącznie uzyskania wcześniej wsparcia na operację z zakresu podejmowania działalności gospodarczej w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020.

W myśl § 7 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, pomoc jest przyznawana jeżeli operacja zakłada m.in. utworzenie co najmniej jednego miejsca pracy w przeliczeniu na pełne etaty średnioroczne i utrzymanie miejsc pracy, w tym miejsc pracy, które zostaną utworzone w wyniku realizacji operacji, przez 3 lata od dnia wypłaty płatności końcowej (przez utworzenie miejsca pracy jest rozumiane zatrudnienie osoby, dla której zostanie utworzone miejsce pracy na podstawie umowy o pracę lub spółdzielczej umowy o pracę).
Zatem, w przypadku operacji związanej z rozwijaniem działalności gospodarczej, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 2 lit. c rozporządzenia, do kosztów kwalifikowalnych operacji nie zalicza się kosztów wynagrodzenia i innych świadczeń, o których mowa w Kodeksie pracy, związanych z pracą pracowników beneficjenta, a także innych kosztów ponoszonych przez beneficjenta na podstawie odrębnych przepisów w związku z zatrudnieniem tych pracowników. Jednakże zgodnie z zobowiązaniem określonym w § 5 ust. 1 pkt 6 umowy o przyznaniu pomocy, beneficjent zobowiązany jest do ponoszenia kosztów zatrudnienia pracowników, w odniesieniu do utworzonych i utrzymanych miejsc pracy. 
W przypadku, gdy beneficjent korzysta ze wsparcia ze środków Funduszu Pracy na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, tj. refundacji części kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenia społeczne, w przypadku operacji w zakresie rozwijania działalności gospodarczej, należy zauważyć, że ograniczenia w tym zakresie zawarte zostały w § 5 ust. 1 pkt 6 umowy o przyznaniu pomocy dla operacji w zakresie rozwijania działalności gospodarczej, zgodnie z którym, beneficjent jest zobowiązany do ponoszenia kosztów zatrudnienia pracowników.
Zatem, jeżeli w wyniku realizacji operacji w zakresie rozwijania działalności gospodarczej zostaną utworzone miejsca pracy, istotne jest, aby efekty takiej operacji nie były generowane poprzez wsparcie z innych środków publicznych. W świetle powyższego, fakt uzyskania wsparcia ze środków Funduszu Pracy na zatrudnienie osób przez beneficjenta, stanowi przeszkodę w możliwości uzyskania refundacji kosztów kwalifikowalnych operacji w związku z realizacją operacji w zakresie rozwijania działalności gospodarczej.
Jednocześnie, w przypadku podejmowania działalności gospodarczej, o której mowa w § 2 ust. 1 lit. a rozporządzenia, pomoc udzielana jest w formie premii, a nie w formie refundacji poniesionych kosztów kwalifikowalnych. Zatem w tym przypadku nie ma zastosowania § 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia.
Natomiast w przypadku kosztów niekwalifikowalnych operacji możliwe jest ich finansowanie z innych środków publicznych.

Zgodnie z § 7 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 24 września 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020 (Dz.U. poz. 1570), pomoc na operację w zakresie „rozwijania działalności gospodarczej” jest przyznawana, m.in. jeżeli podmiotowi ubiegającemu się o jej przyznanie nie została dotychczas przyznana pomoc na operację w zakresie „podejmowania działalności gospodarczej” albo upłynęło co najmniej 2 lata od dnia przyznania temu podmiotowi pomocy na operację w zakresie „rozwijania działalności gospodarczej”. Jednocześnie, w § 1 rozporządzenia wskazano, że „pomoc” oznacza pomoc finansową w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020 (PROW 2014–2020).
W związku z powyższym, ograniczenie zawarte w przytoczonym przepisie odnosi się do wsparcia otrzymanego ze środków PROW 2014–2020 w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” na operację w zakresie „podejmowania działalności gospodarczej”.

W przypadku podejmowania działalności gospodarczej przez osobę fizyczną jednym z warunków przyznania pomocy jest nie wykonywanie przez podmiot ubiegający się o pomoc, działalności gospodarczej, do której stosuje się przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, w okresie 2 lat poprzedzających dzień złożenia wniosku o przyznanie tej pomocy. Kolejny zaś warunek przyznania pomocy mówi o nie posiadaniu wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG) w ww. okresie.
Z analizy zapytania wynika, iż potencjalny wnioskodawca przebywa obecnie na urlopie macierzyńskim. W opisanym przypadku można stwierdzić, iż o ile osoba fizyczna nie wykonywała działalności gospodarczej w okresie 2 lat poprzedzających dzień złożenia wniosku o przyznanie tej pomocy oraz nie posiadała wpisu do CEIDG w tym okresie), to sam fakt przebywania na urlopie macierzyńskim nie stanowi przeszkody do rozpoczęcia takiej działalności po uzyskaniu pomocy w zakresie podejmowania działalności gospodarczej.
Jednocześnie należy mieć na uwadze, że zgodnie z warunkami umowy o przyznaniu pomocy w zakresie podejmowania działalności gospodarczej, osoba fizyczna zobowiązuje się do wykonywania działalności gospodarczej (co oznacza brak możliwości jej zawieszania) w trakcie realizacji operacji oraz przez okres 2 lat liczony od dnia wypłaty drugiej transzy pomocy.

Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt lit. b rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 24 września 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020 (Dz.U. poz. 1570), pomoc na operację w zakresie podejmowania działalności gospodarczej jest przyznawana, jeżeli podmiot ubiegający się o jej przyznanie w okresie 2 lat poprzedzających dzień złożenia wniosku o przyznanie tej pomocy nie wykonywał działalności gospodarczej, do której stosuje się przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, w szczególności nie był wpisany do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej albo w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym. W związku z powyższym rozporządzenie LSR nie wprowadza dodatkowych ograniczeń w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej poza granicami Polski.

Zgodnie z § 17 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 24 września 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020 (Dz.U. poz. 1570), zwanego dalej „rozporządzeniem LSR, do kosztów kwalifikowalnych operacji zalicza się koszty zakupu środków transportu, z wyłączeniem zakupu samochodów osobowych przeznaczonych do przewozu mniej niż 8 osób łącznie z kierowcą.
Biorąc pod uwagę przepisy prawa o ruchu drogowym środek transportu jest pojazdem. Zgodnie bowiem z definicją pojęcia „pojazd” zawartą w art. 2 pkt 31 ustawy z dnia z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2012 r. poz. 1137), „pojazd” to środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz maszyna lub urządzenie do tego przystosowane.
Z kolei na gruncie przepisów o podatku dochodowym, samochodem osobowym jest pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

1) pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:

- klasyfikowanego na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
- z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków,

2) pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,

3) pojazdu specjalnego, jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym, i jeżeli spełnione są również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:

- agregat elektryczny/spawalniczy,
- do prac wiertniczych,
- koparka, koparko-spycharka,
- ładowarka,
- podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
- żuraw samochodowy,

4) pojazdu samochodowego określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 86a ust. 16 ustawy o podatku od towarów i usług.
Spełnienie wymagań dla ww. pojazdów należy stwierdzić:

1) w przypadku pojazdów określonych w ww. pkt 1) i 2) - na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań,
2) w przypadku pojazdu specjalnego - na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.
Jednocześnie należy zwrócić uwagę także na § 2 ust. 2 rozporządzenia LSR, zgodnie
z którym pomoc na operacje w ramach ww. poddziałania ma charakter pomocy de minimis, z wyjątkiem pomocy, do której nie ma zastosowania rozporządzenie Komisji (UE) nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 1) (rozporządzenie 1407/2013). Zgodnie z art. 3 ust. 2 tego rozporządzenia 1407/2013 całkowita kwota pomocy de minimis przyznanej przez państwo członkowskie jednemu przedsiębiorstwu prowadzącemu działalność zarobkową w zakresie drogowego transportu towarów nie może przekroczyć 100 000 EUR w okresie trzech lat podatkowych, a pomoc de minimis nie może zostać wykorzystana na nabycie pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego towarów przez przedsiębiorstwa prowadzące działalność zarobkową w zakresie transportu drogowego towarów.

Naczepa zgodnie z przepisami o ruchu drogowym traktowana jest jako środek transportu, bowiem „naczepa” to przyczepa, której część spoczywa na pojeździe silnikowym i obciąża ten pojazd (art. 2 pkt 52), zaś „przyczepa”, zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 50 ustawy Prawo o ruchu drogowym, to pojazd bez silnika, przystosowany do łączenia go z innym pojazdem. W związku z powyższym koszt zakupu kwalifikuje się do wsparcia finansowego jako zakup środka transportu.

W myśl przepisów dotyczących pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika wydanych na podstawie art. 86a ust. 16 ustawy o podatku od towarów i usług, pojazd potocznie nazywany „karawanem” stanowi pojazd specjalny o przeznaczeniu pogrzebowym, a zatem nie jest samochodem osobowym.
W związku z powyższym koszt zakupu kwalifikuje się do wsparcia finansowego jako zakup środka transportu.

Zakup używanego środku transportu stanowi koszt niekwalifikowalny. Wyjątkiem od tej zasady jest przypadek zakupu maszyny używanej będącej eksponatem w ramach realizacji operacji z zakresu zachowania dziedzictwa lokalnego.

- w sprawie kwalifikowalności środków transportu w ramach poddziałania 19.2 „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” (dalej: poddziałanie 19.2) w odniesieniu do operacji realizowanych w zakresie innym, niż zakres określony § 2 ust. 1 pkt 2 lit a) rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 24 września 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 (Dz. U. poz. 1570 z późn.zm.) (dalej: rozporządzenie wykonawcze)
- „ograniczeń” w ustalaniu wysokości kosztów kwalifikowalnych środków transportu oraz metodyki ustalania wysokości tych kosztów kwalifikowalnych.
Ad. 1) Interpretacja przepisów prawa zakresie interpretacji środków transportu.
Zgodnie z przepisami (§ 17 ust. 1 pkt 6 w zw. z § 18 ust. 3) rozporządzenia wykonawczego, pomoc na operację w zakresie innym niż określony w § 2 ust. 1 pkt 2 lit. a (tj. w zakresie innym niż podejmowanie działalności gospodarczej) jest przyznawana w formie refundacji kosztów kwalifikowalnych, do których zalicza się koszty zakupu środków transportu, z wyłączeniem zakupu samochodów osobowych przeznaczonych do przewozu mniej niż 8 osób łącznie z kierowcą (…) przy ustalaniu wysokości pomocy koszty ogólne są uwzględniane w wysokości nieprzekraczającej 10% pozostałych kosztów kwalifikowalnych operacji, a koszty zakupu środków transportu – w wysokości nieprzekraczającej 30% pozostałych kosztów kwalifikowalnych operacji, pomniejszonych o koszty ogólne.
Z cytowanych przepisów wynika kwalifikowalność środków transportu:
- „w ujęciu przedmiotowym” koszt kwalifikowalny może stanowić każdy środek transportu z wyłączeniem zakupu samochodów osobowych przeznaczonych do przewozu mniej niż 8 osób łącznie z kierowcą (zatem należy przyjąć, iż z wyłączeniem samochodów osobowych przeznaczonych do przewozu mniej niż 8 osób wraz z kierowcą, każdy inny środek transportu może stanowić koszt kwalifikowalny w ramach poddziałania 19.2)
- „w ujęciu finansowym” – wysokość kwalifikowalna środka transportu nie może stanowić więcej niż 30% pozostałych kosztów kwalifikowalnych operacji, pomniejszonych o koszty ogólne.
Zasady kwalifikowalności środków transportu w ramach poddziałania 19.2 PROW na lata 2014-2020 są odmienne (w szczególności „w ujęciu finansowym”) niż zasady kwalifikowalności środków transportu w przywołanym przez Pana w zapytaniu działaniu 312 „Tworzenie i rozwój mikroprzedsiębiorstw” PROW na lata 2007-2013 (dalej: działanie 312).
Zgodnie z zasadami przyznawania pomocy w ramach funkcjonującego w perspektywie 2007-2013 działania 312, refundacji mogły podlegać:
- „w ujęciu przedmiotowym” środki transportu z wyłączeniem zakupu samochodów osobowych przeznaczonych do przewozu mniej niż 8 osób łącznie z kierowcą
- „w ujęciu finansowym” – poza ograniczeniami dotyczącymi wysokości kwalifikowalnej kosztów zakupu: pojazdów samochodowych służących do przewozu towarów lub osób, naczep lub przyczep, wysokość kwalifikowalna środka transportu mogła stanowić 100 % jego wartości netto .
Zatem, w ramach poddziałania 19.2 ograniczeniom „w ujęciu finansowym” podlegają wszystkie środki transportu, bez względu na rodzaj/przeznaczenie środka transportu.
W związku z powyższym, wyjaśnienia jedynie wymaga, na gruncie przepisów powszechnie obowiązujących, w tym rozporządzenia wykonawczego, co należy rozumieć przez środek transportu „w ujęciu przedmiotowym” w ramach poddziałania 19.2. Wobec powyższego, kluczowym jest określenie, jaki rodzaj środka transportu nie jest samochodem osobowym.
Biorąc pod uwagę przepisy prawa o ruchu drogowym środek transportu jest pojazdem. Zgodnie bowiem z definicją pojęcia „pojazd” zawartą w art. 2 pkt 31 ustawy z dnia z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2012 r. poz. 1137) (dalej: ustawa o ruchu drogowym), „pojazd” to środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz maszyna lub urządzenie do tego przystosowane.
Z kolei na gruncie przepisów o podatku dochodowym, samochodem osobowym jest pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:
1.pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
- klasyfikowanego na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
- z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków,
2.pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,
3.pojazdu specjalnego, jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym, i jeżeli spełnione są również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
-agregat elektryczny/spawalniczy,
-do prac wiertniczych,
-koparka, koparko-spycharka,
-ładowarka,
-podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
-żuraw samochodowy,
4.pojazdu samochodowego określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 86a ust. 16 ustawy o podatku od towarów i usług.
Spełnienie wymagań dla ww. pojazdów należy stwierdzić:
1.w przypadku pojazdów określonych w ww. pkt 1) i 2) - na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań,
2.w przypadku pojazdu specjalnego - na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.
Zatem w sytuacji, gdy podmiot ubiegający się o przyznanie pomocy wskaże w dokumentacji aplikacyjnej zakup „pojazdu samochodowego” o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony, który zadeklaruje jako samochód ciężarowy, na etapie rozliczenia operacji niezbędnym będzie przedłożenie przez Beneficjenta dokumentów potwierdzających przeprowadzenie dodatkowo badania technicznego, w tym uzyskanie stosownego zaświadczenia i wpisu do dowodu rejestracyjnego potwierdzającego uzyskanie homologacji ciężarowej. Podobnie w przypadku pojazdów specjalnych, ich status muszą potwierdzać stosowne dokumenty homologacyjne wydane na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym oraz wpis w dowodzie rejestracyjnym. W przypadku, gdy na etapie oceny wniosku o przyznanie pomocy pojawią się wątpliwości w zakresie klasyfikacji środka transportu jako odpowiednio: samochód osobowy albo samochód ciężarowy albo pojazd specjalny, niezbędne będzie złożenie wyjaśnień przez podmiot ubiegający się o przyznanie pomocy, w tym, np. dostarczenie interpretacji od kompetentnych organów rejestrujących pojazdy/organów podatkowych. Powyższe dokumenty mogą być wymagane w celu potwierdzenia, że dany środek transportu nie jest, w rozumieniu wyżej wymienionych przepisów, samochodem osobowym przeznaczonym do przewozu mniej niż 8 osób łącznie z kierowcą.
W odniesieniu zaś do możliwości kwalifikowania w ramach poddziałania 19.2 zakresu wskazanego w Pana zapytaniu, należy zauważyć, iż:
- samochody wskazane w ppkt a); e); f); h); i) stanowią pojazdy specjalne w rozumieniu art. 2 pkt 36 ustawy o ruchu drogowym (tj. pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia )
- przyczepa wskazana w ppkt g) stanowi przyczepę w rozumieniu art. 2 pkt 50 ustawy o ruchu drogowym (tj. pojazd bez silnika, przystosowany do łączenia go z innym pojazdem)
- motocykl wskazany w ppkt c) stanowi pojazd w rozumieniu odpowiednio art. 2 pkt 45 ustawy o ruchu drogowym (tj. pojazd samochodowy zaopatrzony w silnik spalinowy o pojemności skokowej przekraczającej 50 cm3, dwukołowy lub z bocznym wózkiem – wielośladowy; określenie to obejmuje również pojazd trójkołowy o symetrycznym rozmieszczeniu kół).
Wymienione pojazdy stanowią „środki transportu” w rozumieniu rozporządzenia wykonawczego, tj. podlegają ograniczeniom wynikającym z § 18 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego regulującego zasady ustalania wysokości kosztu kwalifikowalnego środka transportu. Ograniczeniom mogą podlegać także quady, o ile z opisu/zakresu operacji wskazanego w dokumentacji aplikacyjnej będzie wynikało, iż pojazdy te będą poruszały się po drogach publicznych.
W odniesieniu natomiast do ppkt b), d) Pana zapytania, zakres stanowią:
- maszyny budowlane (koparko-ładowarka, ładowarka kołowa, gąsiennicowa),
- maszyny stanowiące wyposażenie magazynów, portów, fabryk (wózki widłowe), przystosowane do przewozu materiałów o znacznej masie,
- jednostka pływająca o napędzie żaglowym lub motorowym, w zależności od konstrukcji i wyposażenia służąca najczęściej do celów turystycznych (jacht).
Zakres wymieniony w ppkt b), d) może stanowić koszt kwalifikowalny w rozumieniu rozporządzenia wykonawczego (odpowiednio zgodnie z przepisem § 17 ust. 1 pkt 5 lub § 17 ust. 1 pkt 7) nie podlegający ograniczeniom regulującym zasady ustalania wysokości kosztu kwalifikowalnego środka transportu.
Reasumując w ramach poddziałania 19.2 ograniczeniom „w ujęciu finansowym” podlegają wszystkie środki transportu, bez względu na rodzaj/przeznaczenie środka transportu.
Dodatkowo przypominam, że pomoc w ramach poddziałania 19.2 jest przyznawana w odniesieniu do kosztów kwalifikowalnych, które poza tym, że wpisują się w katalog określony przepisami rozporządzenia wykonawczego, to są również uzasadnione zakresem operacji, niezbędne do osiągnięcia jej celu, racjonalne oraz w przypadku środków transportu nie będą (zgodnie z zasadami przyznawania pomocy de minimis) wykorzystywane do transportu drogowego towarów.
Ad. 2 Metodyka ustalania kosztów kwalifikowalnych środków transportu.
W odniesieniu do sposobu ustalania wysokości kosztów kwalifikowanych środków transportu, metodyka w tym zakresie wynika z przepisu § 18 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego, zgodnie z którym przy ustalaniu wysokości pomocy koszty ogólne są uwzględniane w wysokości nieprzekraczającej 10% pozostałych kosztów kwalifikowalnych operacji, a koszty zakupu środków transportu – w wysokości nieprzekraczającej 30% pozostałych kosztów kwalifikowalnych operacji, pomniejszonych o koszty ogólne. Z treści przepisu wynikają dwie zmienne, przy pomocy których powinno nastąpić ustalenie wysokości kosztu zakupu środka transportu, tj. pozostałe koszty kwalifikowalne operacji (obligatoryjnie) oraz koszty ogólne (fakultatywnie, o ile w zestawieniu rzeczowo-finansowym operacji zostaną zadeklarowane przez podmiot ubiegający się o przyznanie pomocy). Poniżej prezentuję na przykładzie podejście do weryfikacji limitów dla kosztów zakupu środków transportu i kosztów ogólnych:
Przykład nr 1:
Zakres rzeczowo-finansowy operacji
- budowa obiektu – 150 tys. zł
- wartość pracy świadczonej nieodpłatnie w wysokości – 20 tys. zł
- zakup środka transportu (z wyłączeniem zakupu samochodów osobowych przeznaczonych do przewozu mniej niż 8 osób łącznie z kierowcą) – 80 tys. zł
przygotowanie dokumentacji projektowej (honorarium architekt – 25 tys. zł
Ustalenie wysokości kosztów kwalifikowalnych
- pozostałe koszty kwalifikowalne operacji bez kosztów ogólnych: – 170 tys. zł
(150 tys. zł budowa obiektu + 20 tys. zł praca własna)
- limit kosztów zakupu środka transportu: – 51 tys. zł
(pozostałe koszty kwalifikowalne bez kosztów ogólnych 170 tys. zł x 30%)
Kwalifikowalne koszty zakupu środka transportu o wartości 80 tys. zł – 51 tys. zł
- limit kosztów ogólnych: – 22,1 tys. zł;
(pozostałe koszty kwalifikowalne 221 tys. zł (170 tys. zł + 51 tys. zł) x 10%
Kwalifikowalne koszty ogólne – 22,1 tys. zł
Koszty kwalifikowalne, które powinny zostać przedstawione w zestawieniu rzeczowo-finansowym:
150 tys. zł (budowa obiektu) + 20 tys. zł (wartość pracy świadczonej nieodpłatnie) + 51 tys. zł (kwalifikowalne koszty zakupu środka transportu) + 22,1 tys. zł (kwalifikowalne koszty ogólne) = 243,1 tys. zł.
Ponadto uprzejmie informuję, iż powyżej przedstawione stanowisko (Ad. 2) nie obejmuje operacji realizowanych w zakresie podejmowania działalności gospodarczej (§ 2 ust. 1 pkt 2 lit. a) w zw. z § 5 rozporządzenia wykonawczego). Pomoc na operację w zakresie podejmowania działalności gospodarczej jest przyznawana jeżeli koszty planowane do poniesienia w ramach operacji mieszczą w katalogu kosztów, o których mowa w § 17 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego. Zatem nie ma zastosowania ograniczenie określone w § 18 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego odnoszące się do ustalania wysokości kosztów środka transportu.

Zgodnie z § 18 ust. 3 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 24 września 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020 (Dz.U. poz. 1570), koszty zakupu środków transportu są uwzględniane w wysokości nieprzekraczającej 30% pozostałych kosztów kwalifikowalnych operacji, pomniejszonych o koszty ogólne. W przypadku, w którym występują koszty zakupu sprzętu oraz koszty zakupu środka transportu, limit kwalifikowalnych kosztów zakupu (nowego) środka transportu stanowi 30% kwalifikowalnych kosztów zakupu sprzętu.

W odniesieniu do operacji w zakresie podejmowania działalności gospodarczej, przepisy rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 24 września 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020 (Dz.U. poz. 1570), zwanego dalej „rozporządzeniem LSR”, wskazują, że koszty planowane do poniesienia powinny mieścić się w zakresie kosztów, o których mowa w § 17 ust. 1 rozporządzenia LSR i nie obowiązuje 30% limit, o którym mowa w § 18 ust. 3 rozporządzenia LSR.

Zgodnie z § 17 ust. 1 pkt. 6 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 24 września 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność" objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 (Dz. U. poz. 1570), zwanego dalej „rozporządzeniem", do kosztów kwalifikowalnych zalicza się koszty zakupu środków transportu, z wyłączeniem samochodów osobowych przeznaczonych do przewozu mniej niż 8 osób łącznie z kierowcą. Natomiast zgodnie z §18 ust.3 wysokość kwoty pomocy w przypadku zakupu środków transportu określa się w wysokości nieprzekraczającej 30% pozostałych kosztów kwalifikowalnych operacji pomniejszonych o koszty ogólne. Dlatego w przypadku kiedy wartość środka transportu przekracza w/w limit, podmiot ubiegający się o przyznanie pomocy pozostałą jego wartość może pokryć ze środków własnych.

Zgodnie z § 17 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 24 września 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020 (Dz.U. poz. 1570), pomoc na operację w zakresie innym niż określony w § 2 ust. 1 pkt 2 lit. a jest przyznawana w formie refundacji kosztów kwalifikowalnych, do których zalicza się koszty wymienione w tym ustępie. Oznacza to, że w każdym innym zakresie niż „podejmowanie działalności gospodarczej” pomoc ma charakter refundacji kosztów kwalifikowalnych. Zgodnie z obowiązującym stanem prawnym, pomoc w zakresie „podejmowania działalności gospodarczej” ma charakter ryczałtu a nie refundacji, zatem nie ma mowy o kosztach kwalifikowalnych. Niemniej jednak zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 3 lit. a pomoc w zakresie podejmowania działalności gospodarczej jest przyznawana jeżeli koszty planowane do poniesienia w ramach operacji mieszczą się w zakresie kosztów, o których mowa w § 17 ust. 1.

Zakup towaru przeznaczonego na sprzedaż nie mieści się w katalogu kosztów kwalifikowalnych określonych w § 17 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 24 września 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020 (Dz.U. poz. 1570).

Zgodnie z § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 24 września 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020 (Dz.U. poz. 1570), zwanego dalej „rozporządzeniem LSR”, pomoc na operację w zakresie rozwijania działalności gospodarczej jest przyznawana, jeżeli podmiot ubiegający się o jej przyznanie wykonuje działalność gospodarczą, do której stosuje się przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. Jednocześnie, art. 3 pkt 1 tej ustawy stanowi, że przepisów ustawy nie stosuje się do działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego. Zatem do działalności gospodarczej sklasyfikowanej jako „pozyskiwanie drewna” (PKD 02.20), a więc w dziale „leśnictwo”, nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. Oznacza to, że nie jest spełniony warunek przyznania pomocy wskazany w § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia LSR.

Zakup nieruchomości w postaci gruntów lub budynków nie mieści się w katalogu kosztów kwalifikowalnych określonych w § 17 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 24 września 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020 (Dz.U. poz. 1570).

Szczegółowe informacje w tym zakresie zostały zawarte w umowie o przyznaniu pomocy oraz formularzu wniosku o płatność nad wzorami których prace są finalizowane. Jednocześnie należy zauważyć, że zgodnie z § 17 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 24 września 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020 (Dz.U. poz. 1570) w przypadku operacji w zakresie „podejmowania działalności gospodarczej” pomoc nie jest przyznawana w formie refundacji kosztów kwalifikowalnych.

Koszt leasingu nie mieści się w katalogu kosztów kwalifikowalnych określonych w § 17 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 24 września 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020 (Dz.U. poz. 1570).

Zgodnie z § 17 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 24 września 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020 (Dz.U. poz. 1570), pomoc na operację w zakresie innym niż określony w § 2 ust. 1 pkt 2 lit. a jest przyznawana w formie refundacji kosztów kwalifikowalnych, do których zalicza się koszty wymienione w tym ustępie. Oznacza to, że w każdym innym zakresie niż „podejmowanie działalności gospodarczej” pomoc ma charakter refundacji kosztów kwalifikowalnych. Zgodnie z obowiązującym stanem prawnym, pomoc w zakresie „podejmowania działalności gospodarczej” ma charakter ryczałtu a nie refundacji, zatem nie ma mowy o kosztach kwalifikowalnych. Niemniej jednak zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 3 lit. a pomoc w zakresie podejmowania działalności gospodarczej jest przyznawana jeżeli koszty planowane do poniesienia w ramach operacji mieszczą się w zakresie kosztów, o których mowa w § 17 ust. 1.

Podstawową regułą stosowaną w odniesieniu do wydatków kwalifikujących się do wsparcia z EFRROW, jest udzielanie pomocy na zakup lub leasing nowych maszyn i wyposażenia do wartości rynkowej majątku, co wynika z art. 45 ust. 2 lit. b rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r.
Dlatego też, koszty zakupu, o których mowa w § 17 ust. 1 pkt 5 – 7 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 24 września 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020 (Dz.U. poz. 1570), zwanego dalej „rozporządzeniem LSR”, dotyczą dóbr nowych. Z kolei określenie „nowych” zawarte w § 17 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia LSR, zostało użyte w celu sformułowania w dalszej części przepisu wyjątku od powyższej reguły, tj. możliwości zakupu używanych maszyn i wyposażenia stanowiących eksponaty, w ramach zakresu dotyczącego zachowania dziedzictwa lokalnego.

Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 24 września 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020 (Dz.U. poz. 1570) nie przewiduje możliwości przyznania pomocy wyłączenie w zakresie wyposażania ogólnodostępnej i niekomercyjnej infrastruktury. Zgodnie z § 2 pkt 6 ww. rozporządzenia pomoc jest przyznawana na operacje w zakresie budowy lub przebudowy ogólnodostępnej i niekomercyjnej infrastruktury turystycznej lub rekreacyjnej, lub kulturalnej.

W ramach operacji związanej z rozwojem działalności gospodarczej do kosztów kwalifikowalnych zgodnie z § 17 ust. 1 rozporządzenia MRiRW z dnia 24 września 2015r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 ( Dz. U. z 2015r. poz. 1570 z późn. zm. ) można zaliczyć koszty związane z wykończeniem i wyposażeniem budynku.
Pozwolenie na budowę może obejmować szerszy zakres robót budowlanych natomiast kosztorys inwestorski powinien zostać sporządzony odrębnie dla kosztów dotyczących operacji w zakresie, której wnioskowana będzie pomoc. Ponadto należy mieć na uwadze, że pomoc w zakresie rozwijania działalności gospodarczej będzie przyznana jeżeli zostaną spełnione warunki określone w § 4 i 7 ww. rozporządzenia.